Verder na traumatische ervaring

Een jonge vrouw van 19 jaar redde vele kinderen in een oorlog. Een oorlog waar een groot deel van haar familie en schoonfamilie werden vermoord. Na de oorlog verhuisde ze naar een ander land. “We probeerden alles achter ons te laten”. Als een gewond kuddedier wilden of konden ze  hun wonden niet laten zien omdat ze niet wisten hoe de oude en de nieuwe kudde hier op zou reageren.

Wie gaat er dan voor the kill als ze mijn wonden zien. Ze kregen kinderen en wilden niet dat de wonden ook de wonden van hun kinderen werden, ze wilden hun niet belasten. “Het was te erg om over te praten dus hielden we alles binnen”. Dus de pijn van de wonden sijpelde naar de kinderen die hierdoor “de ouders die zij wensten” – net zoals hun ouders op hun manier – misten.

Ouders geven en kinderen nemen totdat ouders zorgverwachtingen gaan frustreren om kinderen de ruimte te geven voor persoonlijke groei, zodat ze langzaam steeds meer voor zichzelf gaan zorgen. Dit proces is hier niet afgemaakt en wil thuiskomen. Toestemming voor groei en zorg voor jezelf. Uitvliegen uit het nest waar je vandaan komt. “We wilden een gewoon leven leiden” (niemand, inclusief wijzelf wilden of konden niet naar de familie wond kijken). “Het heeft tientallen jaren geduurd voor we er over konden praten”.

Als je helpt, wees dan niet groot zodat anderen klein worden. Hulp van buitenaf moet zich niet gedragen als “betere ouder” want dan wordt hij of zij de vijand van de cliënt die loyaal is aan zijn of haar eigen ouders. Hulp van buitenaf is helpen om de klant thuis te laten komen, terug naar de ouders “die ze missen”. Vaak zijn ze deze verbinding kwijt geraakt. Ook onze doden hebben een plek in onze familiesystemen. Ze mogen hun plek hierin innemen. Ook het weggerukt zijn bij leven en het leed wat hun is aangedaan kan hun liefdevolle plek in het familiesysteem niet wegnemen.

Voor elk kind, ouder, partner, grootouder, overgroot ouder enzovoorts is een liefdevolle plek heeft in je gezin en in alle ‘vezels’ van je familiesysteem. Zij of hij hoort er bij! Als de wortels en de stam van jouw boom. Ze geven voeding aan de kroon die jij bent. De ordening van dat systeem is de datum van geboorte voor iedereen die gedragen is door een vrouw van jouw familie. Niemand is buitengesloten. Iedereen hoort erbij. Thuiskomen is ze niet “missen” want ze horen er voor altijd bij.

Tags: Verder na traumatische ervaring, Systemisch werken, Sjoerd de Vries Org, Oorlog verwerken